Asli Erdogan'dan.. (Cok begendim, tesekkurler teyzem gonderdigin icin)
Yollar, sokaklar, insan yüzlerinin berisine götüren izler... Kesinlikle hedefsiz bir yolculuk bu. Çünkü hedef belirlersen, bir tek onu görür ve aslında her şeyi kaçırırsın. Bin yaşındaki kökleri, altın parıltılı taşları, ağlayan kayaları, damarları, dehlizleri, karanlık ve anlaşılmaz çağrıları... Oysa belki gerçek öykün tökezlediğin taşta yazılı. Eğilip bakmalısın ona, bir aynaya bakar gibi. Ancak böyle başlarsın kendi yolculuğuna, dünyanın büyük yollarında. Çorak ve ıssız, yabancı topraklarda, hep başkasına ait topraklarda... Yaydan çıkmış bir ok gibi dalınmıyor gerçeğe, kollara ayrışmayı, parçalanmayı, dağılmayı, her çatlaktan sızmayı göze almak gerek. Vurulmayı göze almadan kimse firar edemez. Ama kim bir mahkûmdan daha iyi tanır ki zamanı?
Gün boyu yabancı bir kentin sokaklarında dolanmak, kafelere girip çıkmak, insanca konuşmalarla beslenmek, dudakların defalarca yinelenmiş cümleleri şekillendirişini izlemek... Ve gün boyunca aslında dünyaya tek bir cümle söylemek: Öyle mi?.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder