'...sanki hayatin ozunde insana 'devam edebilme' gucu veren, tabiatta gorebilecegimiz butun renkleri toplayan, gokkusagi gibi tum farkli duygulari icinde barindiran cok guclu bir cekirdek var. Hic kirilmayacagini dusundugumuz o saglam cekirdek bir kez catlayinca, duygular birbirine siddetle carpip parcalanan toplar gibi kontrolsuz bir bicimde ruhumuzun dehlizlerine dogru saciliveriyor ve maalesef bu kirilma, bu dunyada yasayan herkezin en az bir kez basina geliyor. Bu kadar cok insani birbirinden ayriran, her insani kendi ic yolculugunda essiz kilan bu kirilmayla bas basa cikarken yaptiklari ve daha ziyade yapamadiklari. Bazilari hic oyle bir 'kirilma' olmamis gibi davraniyor, bazilari bu aciyi unutmak icin kendilerinin bile pek inanmadiklari garip tesellilere avunuyor...' - Esra Yalazan, Yasemin Murekkebiyle isimli kitabindan
Iste benim cekirdegimin catlamasiyla geldigim kirilma noktam Bruksel'de yalniz basima yasamaya baslamak. Hic istemeden gelen o catlama basladi mi artik, o yarigi daha da acmak ve icine dalmak istiyor gercekten insan. Sanki artik yasadigim gunlerin degeri daha da artiyor, ben daha bi 'ben' olmayi ogreniyorum ve bundan zevk almaya basliyorum. Ve kendimce hissediyorum, daha donme vaktim degil, cunku donersem 'yapamadiklarim'la geri donecegim.
Insan ister mi dostlarinin basina kotu birsey gelsin, elbette hayir. Ama cok yakin zaman evvel bir catlakla karsilasan arkadasima, hic dusunmeden, bunu yasadigi icin ne kadar mutlu oldugumu soyledim. Telefonu kapadigimda dank etti kafama, esasen futursuzca soylenmis bir soz.. Dusunsenize, onun duygudurumunu ve karsiliginda soyleneni.. Ama ben onun renklerinden o kadar eminim ki, carpismadan sonra daha da renklenecekler ve ben onun daha da parlamis renklerinin altinda yine duruyor olacagim. Bir dost olarak inanin benim icin de muthis bir keyif!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder